http://wiadomosci.wpr24.pl/swieze_warzy ... st_chipsow

Temat jest poważny ale głupota (łagodnie mówiąc) niektórych rodziców wręcz poraża.

"– Codziennie przygotowuję w domu posiłki, staram się, żeby były zdrowe i urozmaicone. Syn dostaje do szkoły owoce i kanapki. Co z tego, skoro wszystkie pieniądze wydaje na słodycze, chipsy i inne śmieciowe jedzenie dostępne w szkolnym sklepiku. Tłumaczenia, że to niezdrowe jedzenie na nic się nie zdają. Ta walka jest z góry skazana na porażkę. Dlatego też gorąco popieram wycofanie niezdrowych produktów ze szkolnych sklepików – mówi. "

Czy pani Kinga, mama 7-letniego Maksa nie wpadła na to, że skoro robi synkowi pyszne kanapki i daje do szkoły świeże owoce to wystarczy nie dawać mu pieniędzy? Wtedy na pewno nie kupi sobie batona czy chipsów. No może kolega go poczęstować ale zawsze lepiej jak zje 3 czy 5 chipsów niż całą paczkę.

Parę złotych może się przydać dziecku np. po to, żeby sobie kupiło picie. Nie znam pani Kingi, ale nie nazwałbym jej głupią. Nie uważam, żeby na takie określenie zasługiwała.

A ja uważam taka postawę za głupia. Picie tez może dać mama w domu. Wiadomo ze dzieci zazwyczaj chcą robić to co rówieśnicy, skoro koledzy kupują batony i kolorowe napoje z babelkami to 7letni Maks tez chce.
Likwidacja niezdrowego jedzenia w sklepikach to droga na skróty. Bo 7letni Maks kiedyś będzie miał lat 15, będzie chodził swobodnie do sklepów gdzie niezdrowe jedzenie będzie na wyciągnięcie ręki. I co wtedy? Pani Kinga będzie postulowac zakaz sprzedawania słodyczy wszędzie?
Uważam ze dziecko powinno mieć od małego wyrabiane odpowiednie nawyki żywieniowe i wtedy sklepiki z batonami i chipsami nie bedą stanowiły problemu.

PMK: problem ma dwa oblicza, dla własnego spokoju musisz wziąć je pod uwagę.

Po pierwsze, słodycze dostępne w budynku szkoły podstawowej są dla uczniów pokusą nie do doparcia. Są na wyciągnięcie ręki, a jeśli ktoś znajomy coś kupił – wtedy już właściwie nie ma wyjścia.

Druga sprawa to wychowanie. Do pewnego momentu dzieci mogą nie znać słodyczy, ale 7 latek musi je już poznać. W tym wieku dzieci coraz bardziej chcą decydować o osobie (rozróżniają siebie od świata zewnętrznego, co całkiem niedawno nie było oczywistą sprawą), myślą jednak niemal wyłącznie o własnym interesie. Zakupy to taki moment, kiedy zapadają pierwsze decyzje takie jak u dorosłego, oczywiste że wybierze słodycze. W okresie kiedy dziecko chodzi do podstawówki, rodzice mogą stawać na rzęsach, a słodycze w sklepiku rozłożą na łopatki każde oddziaływanie wychowawcze którego dotyczą.

Jestem przeciwnikiem zabraniania sprzedaży różnych rzeczy, ogólnie ograniczania swobody. Każdy człowiek odpowiada za siebie (i za swoich podopiecznych) więc żadne władze nie powinny (przez zasiłki, pozwolenia, etc.) prowadzić go za rękę jak dziecka. Tylko że dzieci akurat są dziećmi, rodzice oddają je do szkoły pod opiekę gdzie proces wychowawczy powinien być wspomagany.

Moim zdaniem dyrektor i rada pedagogiczna musi rozumieć problem (w końcu to fachowcy). Usunięcie słodyczy ze sklepiku to najprostsze i radykalne rozwiązanie. Ma swoje plusy, ale nie jest jedyne. Wybór nie jest prosty, problem dotyczy głównie młodszej grupy. 13 latek rzeczywiście pójdzie do innego sklepu, 15 latek ma już większe potrzeby i lepiej liczy pieniądze. Ale 7 latek potrzebuje stałej obecności jakiegoś opiekuna, właściwie ani trochę nie potrafi decydować o sobie.

Na koniec jeszcze mała rada. Pisałem Ci już kiedyś, że sprawiasz wrażenie młodej osoby. Pisanie że ktoś jest głupi to mocne słowa, jeśli możesz, następnym razem przemyśl takie sądy dwa razy. Albo je uzasadnij, albo bądź bardziej wyważony w opiniach.

Moim zdaniem rodzice najczęściej wybierają skrajności. Albo w żaden sposób nie kontrolują co je dziecko albo tez zabraniają mu całkowicie jeść słodyczy. Te postawy są złe. Jak sam mówisz (i ja sie z tym zgadzam) dziecko powinno znać smak czekolady, chipsow i innych słodyczy ale jednocześnie powinno byc świadome ze jak będzie jeść ich zbyt dużo to bedzie grube, bedą mu sie psuly zeby itp. Z dzieckiem można bardzo łatwo pójść na "układ" czyli np słodycze jemy tylko jeden dzień w tygodniu, w zamian za to dziecko samo bedzie mogło wybrać na co niezdrowego ma akurat ochotę.

Oczywiscie dziecko powinno mieć jakieś pieniądze by moc podejmować pierwsze w życiu samodzielne decyzje ale jeżeli nie umie ono wydawać ich prawidłowo i wydaje wszystko na batony to znaczy ze trzeba interweniować. Jeżeli tłumaczenie nie pomaga to należy odciąć dziecku dostęp do gotówki.