Skacze Ci ciśnienie, widać po tematach poruszanych przez Ciebie wątkach które sam zakładasz – zaprzeczać możesz przed samym sobą.
No cóż, nie wypada mi się nie zgodzić że psychologia religii jest produktem działu marketingu przy Watykanie. Na dowód przytoczę nazwiska wspomniane w polecanym przeze mnie artykule:
K. G. Jung, syn pastora, uniwersytet w Zurychu
E. Fromm, żyd, Columbia University i kilka innych ośrodków
V. Frankl, żyd, uniwersytet Wiedeński
W. James, związany z ruchem (kościołem?) Swedenborga, Harward
G. W. Allport, protestant, Harward
A. Maslov, żyd, Columbia University
(3 żydów, Z. Freud czwarty, 3 protestantów, Kościół to ma jednak wpływy)

@gienek: Ciśnienie jednak skacze, nawet jak twierdzisz że Ci „to wisi”. Widać to nawet po tym wątku, twierdzisz, że sprawy Kościoła (wewnętrzne już zupełnie) Cię nie interesują. Równocześnie mówisz o kimś „ojczulek to hipokryta” kiedy każdy psycholog i zdrowo myślący człowiek zgodzi się z jego słowami. Dla Kościoła też ważniejsze jest dobro człowieka niż prawda mówiona zawsze, w każdej sytuacji i prosto w oczy, bo to nie zawsze idzie w parze. Już ledwo wyrośnięte dzieci potrafią zrozumieć co to „white lie”, Ty jesteś dorosły więc nawet z własnego doświadczenia powinieneś wiedzieć, że, owszem, prawda wszystkim się należy, ale nie w każdym momencie i nie zawsze od razu pełna.

Mówisz że sprawy Kościoła Cię nie interesują, równocześnie wyszukujesz informacje które twoim zdaniem go dewaluują. Natrafiłeś na słowa szeregowego zakonnika które nie pasują do Twojego stereotypu. Zamiast się nad tym zastanowić, zmienić coś w swoich poglądach, bierzesz to za wielką wewnętrzną sprzeczność i hipokryzję (zgodnie z myślą że Ty wiesz więcej o Kościele którym się zupełnie nie interesujesz niż „człowiek z wewnątrz”). Widać że Twoje myśli cały czas krążą wokół tego tematu, na dodatek zaprzeczasz temu z czego wniosek że przykrywasz tym inne problemy. Niedojrzałość religijna schodzi tu na dalszy plan odsłaniając jakiś poważniejszy uraz. Przemyśl to bo w moich słowach nie ma ani trochę złośliwości.

„Kolejna manipulacja z Twojej strony” – a w którym miejscu? „Manipulacja i socjotechnika którą stosuje KK w celu pozyskania i utrzymanie wiernych” za mało się różni od „działu marketingu przy Watykanie” żeby nazwać to manipulacją.

Muszę przyznać się też do swojej niewiedzy, nie wiem bowiem czy i są uczelniami wyznaniowymi. Jeśli gienku tak twierdzisz to w wolnej chwili poszukam informacji na ten temat.

A może byś sobie odpuścił analizę mojej osobowości, bo znowu zaczynasz zajmować się tym czym nie potrzeba.
Moja osoba a tym bardziej moja osobowość nie jest tematem wątku i dodatkowo dla innych jest mało interesująca.

Nie przestanę pisać o KK, bo chcę pokazywać absurdy, cynizm i obłudę w tej organizacji. I nie robię tego dlatego, że mi "ciśnienie skacze" tylko dlatego, że czuję wewnętrzną potrzebę dzieleni się z innymi swoimi spostrzeżeniami. Możesz się z moimi wnioskami nie zgadzać, ale to jest już tyko Twój problem.

PS.
Za wszelką cenę starasz się mnie sprowokować. Jaki masz w tym cel ?

Wielokrotnie opisywałem absurdy, cynizm i obłudę w tej organizacji. Jak chcesz to poszukaj, jak nie to trudno. Nie będę teraz odkopywał starych tematów, bo to ani miejsce ani czas na to. Nie obawiaj się jeszcze nie jednokrotnie będziesz miał okazję poczytać o cynizmie tej organizacji.

Ja wielokrotnie czytałem o księżycu z sera, spisku żydo-masonerii, widziałem dyplom Kwaśniewskiego i akt urodzenia Obamy. Mówiąc już serio, można też przeczytać o radiu Maryja, wyprawach krzyżowych, inkwizycji i Piusie -nastym – to jednak niczego nowego nie wnosi bo to albo trudne do zrozumienia dzisiaj czasy albo mieszanie źródeł z legendami. Dlatego prosiłem Cię o chociaż kilka bezspornych argumentów, jeśli nie z pamięci to na pewno z notatek powinieneś móc bez problem je przytoczyć. Mi też nie chce się grzebać w starych postach, z tych które znam wynika że najczęściej opierasz się na tendencyjnych źródłach albo własnych uprzedzeniach.
Zaznaczam że nie twierdzę jakoby Kościół był idealny, nigdy tak nie było. Mówienie jednak o hipokryzji albo wielkich manipulacjach dla zatrzymania wiernych to gruba przesada

Nie traktuj mnie jako przykład. Jeśli chodzi o zaufanie w związku, wychodzę z założenia, że jeśli ktoś chce zdradzić, może to zrobić w każdej chwili i druga strona nie jest w stanie tego kontrolować. Należy więc przyjąć, że nie chce tego robić. Jeśli dojdzie do zdrady, nie ma możliwości tego odkryć, chyba że ktoś się przyzna albo sprawa przypadkiem wyjdzie na jaw. Z drugiej strony trwanie w zdradzie zawsze odbija się na związku który prędzej czy później sam się rozpadnie; właściwie odwrotnie, jeśli związek jest w ciągłym kryzysie wtedy może dochodzić do zdrady. W grę wchodzą tu dwie, skorelowane ze sobą rzeczy. Utrata zaufania po otrzymaniu informacji i rozluźnienie związku związane ze zdradą. Podsumowując, ktoś nie musi mówić o swojej zdradzie żeby związek sam się rozpadł.
Mam nadzieję że takie wyjaśnienie Ci wystarczy.

Patrząc szerzej, jeśli osoba będąca w związku dopuszcza się dłuższy czas zdrady, powinna go zakończyć, bo nie ma on większego sensu. Jeśli jednak tak się nie stanie, albo zdrada to pojedynczy epizod, a ktoś zorientuje się takie zachowanie było co najmniej głupie, staje przed wyborem. Zdecydował się dochowywać wierności, zrozumiał że spełnia się w związku, może od razu się przyznać (i najprawdopodobniej związek się rozpadnie) albo nic nie mówić i żyć w szczęśliwym już związku. Jeśli nie powie, sytuacja drugiej osoby nie zmieni się, jedynie zdradzający będzie żył z poczuciem winy (przez który paradoksalnie odnalazł głębszy sens związku).
Żeby to rozwiązać należałoby się przyznać, ale na przykład po roku. Stańmy na chwilę w roli zdradzanej osoby. Po otrzymaniu komunikatu „zdradzam cię, od dzisiaj już nie będę” naturalną reakcją jest odrzucenie takiej osoby, najprawdopodobniej będzie robiła to dalej. Kiedy jednak usłyszy się „rok temu zdradziłem/ zdradziłam cię, nie powtórzyło się to i nie powtórzy więcej bo jestem teraz szczęśliwy/ szczęśliwa będąc ci wierny/ wierna”, wiadomo że jest to trwałe postanowienie (można ocenić czy przez ostatni rok rzeczywiście związek się „ocieplił”), w znacznej mierze ocenie poddawane są fakty a nie tylko emocje.
Wcześniej mówiłem o dojrzałych ludziach (przynajmniej po podjęciu trwałej decyzji o zaprzestaniu zdrady). Jeśli jednak chodzi o kogoś kto cały czas zdradza i nie ma zamiaru przestać, z punktu widzenia Kościoła nie mógł on zawrzeć małżeństwa i jest ono nieważne. Nie można zobowiązywać się do niczego w ciemno, jeśli komuś nie przeszkadza jego zdrada w małżeństwie to nie rozumie czym ono jest.
Jeszcze raz powtórzę, poza pierwszym i ostatnim akapitem to rozważania na gruncie psychologii a nie teologii

Napisałeś dużo, ale nie znalazłem konkretnej odpowiedzi. Czy chciałbyś o tej zdradzie wiedzieć czy nie, czyli czy żona powinna Ci o tym powiedzieć. .
Krótko TAK/NIE/NIE WIEM. Uzasadnienie już napisałeś powyżej, brakuje tylko odpowiedzi na pytanie.
Uzasadnienie pasuje do każdej odpowiedzi więc stąd moja prośba.

Nie wyraziłem się jasno bo nie mogę dać odpowiedzi tak/ nie. Jeśli doszłoby do zdrady to byłaby to po części także moja porażka. Moim osobistym zdaniem nie trzeba wprost informować o takich rzeczach, w ciągu pół roku związek sam się rozpadnie. Jeśli zdrada to będzie tylko przelotny romans a związek się utrzyma, fajnie byłoby wiedzieć ale wpłynie to tylko na zaufanie.
Nie wyciągnij tylko wniosku że lubię „puszczalskie” Zakładam że stały związek potrafią utrzymać tylko odpowiedzialni ludzie (chyba że to namiastka związku). Ktoś kto traktuje zdradę jak coś powszedniego nigdy nie zrozumie na czym polega pełny związek.
Może jeszcze inaczej, w przysięgach małżeńskich stałym elementem jest „nie opuszczę Cię aż do śmierci”. W momencie ujawnienia zdrady na pewno znika zaufanie. Jeśli ktoś decyduje się dalej zdradzać to de facto sam odchodzi, jeśli jednak w przekonujący sposób deklaruje późniejszą wierność to zaufanie można odbudować.

Jak widzisz miotam się, wiem co chcę powiedzieć ale nie zdecyduje się na tak albo nie

Teraz Twoja kolej, proszę o czyste przykłady hipokryzji Kościoła, rzucasz tym hasłem ale bez żadnych konkretów. Zauważyłem też że ostatnio spodobały Ci się słowa manipulacja i socjotechnika. To ostatnie tylko czasem ma pejoratywne znaczenie, manipulacją zaś można nazwać prawie każda wypowiedź dowolnej osoby

Panowie, duchowny jednak dobrze radzi, bo wie to ze swojej osobistej praktyki.
Co by powiedział przełożony tego duchownego na jego wyskoki? Lepiej cicho być !!