Po części zgadzam się z Tobą. Rozważałam wyjazd za granicę, ale chyba za bardzo kocham nasz chory kraj i wolę próbować działać coś tutaj. Jeśli chodzi o tych świetnie wykształconych ludzi, to oczywiście, na całym świecie podkreśla się, że Polacy często są doskonale wykształceni i bardzo pracowici, tylko pytanie jaki to jest odsetek w całym społeczeństwie. Jeżeli chodzi o cudze chwalicie, swego nie znacie to nie do końca. Ja cenię Polskę i Polaków, ale chciałabym na zasadzie ziarnko do ziarna... szerzyć troszkę inne podejście do sprawy. Polacy mają nawyk krytykowania wszystkiego, a dlaczego nigdy nie można cieszyć się z jakichś zmian. Z maturami było tak samo, po co te zmiany, było dużo problemów i niejasności w czasie wprowadzania tego, ale skutek jest zły czy dobry? Ja myślę, że jest przynajmniej sprawiedliwie, bo każdy dostaje tyle punktów na ile zasłużył. Stare matury to nie był egzamin dojrzałości, tylko szczęścia! Moim zdaniem posyłanie 6-latków do szkoły do nie jest wrzucanie na głęboką wodę, ponieważ teraz rodzice wychowują dzieci inaczej niż 10-15 lat temu i uważam wręcz, że to jest dla dzieci bardzo korzystne. Moim zdaniem dzisiejsze dzieci są niesamowite, chłoną wiedzę jak gąbki, ja osobiście jestem pod ogromnym wrażeniem poziomu przedszkolaków. Będąc na praktykach w zwykłym państwowym przedszkolu byłam w szoku! Pani mówiła, że nie ma prawa uczyć dzieci czytania i pisania, bo ustawa tego nie ma tego w programie, ale dzieci same się do tego garnęły i powiedziała, że ich nie zmusza, ale pozwala. Była to grupa 5-latków i 80% potrafiła czytać i pisać, a zdolniejsze dzieci potrafiły pokazać kilka państwa na mapie Europy! Zaznaczam, że dzieci do zadań zgłaszały się jedno przez drugie i chętnie garnęły się do prezentowania swojej wiedzy! Nie jestem nazistą i nie uważam, że mniej zdolne jednostki trzeba zlikwidować, wręcz przeciwnie! Uważam właśnie, że każdy zasługuje na szansę rozwoju, a pisząc, że rodzice dzieci z problemami powinny zgłosić się do poradni,miałam namyśli, żeby dać tym dzieci możliwości do dorównania do normy. I nie wyssałam sobie tych opinii z palca, mówię jako praktyk. Jestem macochą chłopca osieroconego poprzez porzucenie i miał sporo problemów praktycznie ze wszystkim. Rokowania w zerówce były takie, że jest upośledzony i nie będzie nadawał się do szkoły w wieku 7 lat, może w wieku 8... Ale to były opinie Pań ze szkoły. Ja natomiast nie poddałam się, zgłosiłam się do poradni psychologiczno-pedagogicznej, miał wtedy 6,5 roku i rozpoczęliśmy terapię na dwóch płaszczyznach logopedycznej i pedagogicznie. Diagnoza wstępna była kiepska, ale bardzo dużo pracowaliśmy w domu i w poradni i na koniec zerówki stwierdzono, że jak najbardziej nadaje się do pierwszej klasy. Obecnie jest w drugiej klasie i radzi sobie dobrze, nie fantastycznie, ale dobrze. Myślę, że każdy wywnioskuje dlaczego to napisałam. Pozdraiwam

Widzę, że różnimy się w ocenie potrzeb dziecka. Ja hołduję zasadzie, że wszystko ma swój czas.
Jest czas na dzieciństwo, czas na naukę, dorastanie, wyszumienie się , małżeństwo ..... .
Nie ma co tego przyśpieszać. Jeżeli dziecko chce się uczyć a nie bawić to dobrze, pod warunkiem ,że nie są to chore lub przerośnięte ambicje rodziców. I to nie jest problem z czytaniem czy pisaniem. Dzieci w tym wieku w większości nie dorosły jeszcze do etapu szkolnego i nie wynika to z upośledzenia tylko z wieku emocjonalnego. Przyśpieszanie pewnych etapów rozwoju dziecka może spowodować więcej złego niż dobrego. Ale każdy rodzic ma własną ocenę sytuacji i to do rodziców należy decyzja.
Co do Pań ze szkoły to widzę , że w zależności z kim rozmawiają taką opinię wypowiadają. Wielokrotnie słyszałem jak mówiły, że większość dzieci emocjonalnie jeszcze nie dorosła do szkoły, bo jeżeli chodzi o zasób wiedzy wyuczonej/nabytej jest rzeczywiści imponujący. Ale czytanie i pisanie to nie wszystko! Właśnie po to idzie dziecko do szkoły aby się tego nauczyć.
Jeżeli już w przedszkolu tworzy się klimat do "wyścigu szczurów" , to ma obiekcje co do emocjonalnego rozwoju tych młodych ludzi. Potem słyszymy, że popełnił samobójstwo bo sobie nie radził, nie nadążał itd... (przepraszam za określenie "szczurów", użyłem w kontekście pokazania problemu a nie w celu obrażania)

Myślę, że każdy rodzic sam wie, co dla jego dziecka jest najlepsze, nawet jeśli się niekiedy myli, to i tak zostawiłbym rodzicom decyzję. Niech oni decydują, czy posłać dziecko do szkoły w wieku 3-5-10 lat, czy zamiast szkoły wynająć guwernantkę. Dobrym przykładem na wolność wyboru jest Ameryka, Amisze mogą uczyć dzieci w domu i nikt ich do niczego nie zmusza. Niektórzy uważają, że dziecko powinno uczyć się w przedszkolu jak najdłużej, bo szkoła zabija kreatywność, inni uważają inaczej - niech każdy ma wybór. Mnie np. szkoła strasznie nudziła, bo byłem się w stanie sam tego nauczyć i jestem wdzięczny rodzicom, że nie posłali mnie wcześniej do 1 klasy i miałem dodatkowy rok na samodzielne poznawanie świata i wolność uczenia się tego, co mnie wtedy interesowało. Inne dzieci poszły wcześniej do szkoły i też były zadowolone.

a ja będę się upierał przy tym że reforma jest do dupy - tu nie chodzi tylko o to że szkoły są słabo przygotowane do przyjęcia maluchów i na siłę się wpycha tam maluszki razem z 12latkami (te same przerwy, korytarze, stołówki itp - nie porównuj tych rozwiązań z zachodem) ale bardziej chodzi o tryb w jakim reformę się przeprowadza
ja rozumiem - na zachodzie edukacja zaczyna się szybciej i dobrze ale my zamiast bazować na tym co powinno być podstawą (i jest na zachodzie) czyli od edukacji przedszkolnej to nie zwracając uwagi na różnice intelektualne i emocjonalne sadzamy w ławki duże grupy dzieci kompletnie do tego nie przygotowane - jedne się nudzą inne męczą.
nie ma pretensji do samorządów, do nauczycieli - raczej próbują z tego wybrnąć ale przy klasach np 30 osobowych, żadnym wsparciu finansowym MEN oraz głupiej podstawie programowej cała reforma to bzdura.
ci którzy się zdecydują na taki krok - pewnie nie żałują ale jednak przynzajmy że jest to eksperymentowanie na dzieciakach - wymaga dużo uwagi i wsparcia od rodziców, wrażliwości szkoły i nauczycieli. Raz się trafi dobrze raz nie. I nie chodzi tylko o pracę w przedszkolu czy w domu bo lęki szkolne mają różne źródła, nei zawsze mogą wszystko załatwić rodzice (no chyba że przenosić dziecko do innych szkół) smutne że oceniasz to jako "owczy pęd" nie widząc tego że rodzice mają prawo do niepokoju. Propaganda sukcesu i wmawianie że będzie wspaniale już nieraz okazywała się ściemą - warto być więc ostrożnym i chronic swoje dziecko.
o maturach sie nei będę wypowiadał ale mam duże obawy jak wyjdziemy na takim systemie nauczania na dłuższą metę - wszystko sprowadzamy do testów (do szczęścia), niewiele jest miejsca na własną kreatywność (bo prezentacje też robione są wg szablonu) i inteligencję, zaintersowania...

Na pocieszenie dodam, że przeciwko testom na wszystko tworzy się coraz silniejszy sprzeciw w środowiskach oświatowych. Przypuszczam, że kolejne reformy pójdą w stronę odtestowienia szkół.

Widzę, że zaczęłam ze złej strony. Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że program nauczania jest już dawno zmieniony i już jak mój syn szedł do pierwszej klasy, nauczycielka powiedziała, że tym roku materiał będzie praktycznie powtórzony, bo już wtedy książki były dostosowane do 6-latków, bo właśnie w tamtym roku weszło zezwolenie na puszczanie dzieci do szkoły rok wcześniej. Mój syn szedł jeszcze starym trybem, był w zerówce przyszkolnej, a w pierwszej klasie faktycznie miał prawie to samo, co w zerówce. Dlatego właśnie myślę, że nie będzie problemu ze "szczurami"
Co do wyposażenia i przystosowania szkół to oczywiście się zgodzę i nie liczę na cud, ale nadal uważam, że ta zmiana nie jest tak drastyczna jak sobie wszyscy wyobrażają. Najlepiej porozmawiać z nauczycielkami i zapytać, czy ich zdaniem dziecko jest gotowe.
Co do kreatywności zabijanej przez szkołę to jest to oczywiste. Zawsze tak było i będzie. Ubolewam nad tym i walczę z tym przy pomaganiu synowi w lekcjach. Moim zdaniem najlepszym lekarstwem na to jest angażowanie się w naukę dziecka. Nie można zostawiać wszystkiego na barkach nauczyciela, który ma 20-30 dzieci pod opieką i musi sposób nauczania jakoś ujednolicać. Nie znaczy to jednak, że rodzic nie może rozmawiać z dzieckiem. Prosty przykład: Jak Pani każe narysować słonko - Twoje dziecko narysuje je na niebiesko i Pani postawi gorszą ocenę, to ani dziecka każ za to, że dostało złą ocenę, ani nie wiń nauczycielki, bo to nic nie da - najlepiej zapytaj dziecka, dlaczego tak narysowało słonko, jeżeli poda jakiś powód, to pochwal za kreatywność i pociesz, że Pani oczekiwała czegoś innego, ale zrobiło to bardzo ciekawie i Tobie się bardzo podoba taki pomysł. No i niestety, albo kreatywność, albo oceny. Dlatego też największe umysły w historii świata miały problemy w szkole, bo miały zbyt innowacyjne i kreatywne myślenie, nie potrafiły dostosować się do szablonu. Można na to narzekać, ale czy to coś da? Chyba lepiej znaleźć na to sposób.
Ponadto lekarstwem na wszystko jest poświęcanie dziecku czasu, pomaganie, rozmawianie i nie zostawianie wszystkiego szkole!

tu masz rację ale ze względu na to dobrze byłoby nie szantażować rodziców reformą (bo podstawa programowa, bo tłok za rok w klasach itp). Powinno byc informowanie i zachęcania - a jak ma samorząd zachęcać skoro Państwo w ślad za reformą nie daje kasy??? staram się oceniać to w miarę obiektywnie i dlatego uważam że ta reforma jest nieprzygotowana - nie wiem na dłuższą metę czy przyniesie owoce czy nie (gimnazjalna tylko wprowadziła spore problemy wychowawcze). Ale chodzi o taki sposób wprowadzania - bez przedszkoli a od razu do szkoły - w ten sposób nie wyrównamy róznić pomiędzy np regionami wiejskimi i miastami

faktem jest że reforma się odbywa - i spór o to czy jest dobra czy zła tu nic nie zmieni - wiek szkolny dzieci się obniży czy to się nam podoba czy nie
faktem jest że w 2012 roku rok szkolny zaczną praktycznie 2 roczniki => da to dwa razy więcej klas ewentualnie mniej niż dwa razy ale za to liczniejsze
oczywiste też jest że te dwa roczniki spowodują trudniejszy dostęp do dalszej edukacji - trudniej będzie o dobre gimnazjum, szkołę średnią czy interesujący kierunek studiów niepłatnych ( o ile jeszcze takowe będą..)
stąd, może nie warto fundować dziecku takich atrakcji, jeśli jest w stanie rozpocząć swą edukację wcześniej?

Tylko rozpoczęcie edukacji wcześniej spowoduje, że rok wcześniej wystąpią trudności z dostępem do dalszej edukacji

http://wiadomosci.wpr24.pl/nowy_plac_zabaw_przy_sp_nr_4

Jak to w końcu jest? Bo ja nie znam tematu. Wg komentarzy były organizowane jakieś pikniki gdzie robiono zbiórki na budowę placu a tymczasem plac powstanie z programu "Radosna Szkoła". Gdzie więc kasa ze zbiórek
Swoją drogą należy pogratulować władzom pomysłu na termin. Nie wiem jaki ma sens odbieranie placu zabaw na przełomie październik/listopad skoro znając naszą aurę to mogą być już przymrozki i pierwsze opady śniegu.